Dit onderzoek laat de meest voorkomende redenen zien voor franchisegevers om te groeien. Wat werkt volgens de onderzoekers wel en wat niet?
Algemeen
Groei kan volgens deze studie op meerdere mogelijkheden bekeken worden (‘expansiemaat’): geografische spreiding (landelijke dekking, in dit geval USA en Canada), het aantal nieuwe vestigingen; de groei van het totaal aantal vestigingen of omzetgrootte. In deze studie wordt gekeken naar vestigingsniveau, daar omzetgrootte moeilijk te achterhalen is.
Het onderzoek
Er zijn in totaal 18 relaties tussen variabelen bekeken: drie variabelen (leeftijd, grootte en opstartkosten) en drie expansiematen (geografische spreiding, het aantal nieuwe vestigingen en groei van totaal aantal vestigingen). Ook zijn meegewogen vier variabelen (franchisefees, entreefee, mate van ondersteuning en percentage franchisevestigingen t.o.v het geheel) in relatie tot twee expansiematen (geografische spreiding en groei van het totaal aantal vestigingen). Uiteindelijk is ook het effect/de relatie onderzocht tussen merknaam en geografische spreiding, p.197)
Conclusie
Er is een relatie gevonden tussen merknaam, leeftijd en grootte enerzijds en geografische spreiding anderzijds. Uit dit onderzoek blijkt dat jonge formules niet snel zouden moeten groeien (dus niet focussen op het aantal vestigingen en het economische denken), maar juist focussen op ervaring krijgen/volwassen worden, het concept nog beter ontwikkelen, merknaam verbeteren en een goed trackrecord bouwen. Bij expansie (naar gebieden waar de merknaam nog onbekend is) helpt een volwassen en succesvol businessmodel.
Een vermoedelijke reden van snelle groei is de zogenaamde gewenste ‘economies of scale’ (schaalgrootte) en concurrentiegevoeligheid. Jonge formules gaan sneller ten onder vanwege het gebrek aan ervaring en bewezen businessmodel dat met de economische tijden mee kan bewegen. Ook als jonge formules toch snel uitbreiden, dan lopen ze het risico dat ze ‘kapotgroeien’ (sneller groeien dan ze kunnen managen), wat weer leidt tot hogere uitval van vestigingen.
Franchisenemers zoeken een bepaalde mate van zekerheid bij hun keuze voor een formule: een sterk merk en een goed uitgebouwd businessmodel. Dit kan in een vroeg stadium onderstreept worden door de franchisegever door hulp te bieden in de vorm van training, financieel advies (extern eventueel), locatie bezoeken, operationele ondersteuning of hulp bij (lease)contracten, etc. Zo laat de franchisegever ook bepaalde commitment zien aan de franchisenemer, als antwoord op de onzekerheid (en het levert dan geen opportunistisch gedrag op na het tekenen van de franchiseovereenkomst).
Bron: Jun Kang, Anthony K. Asare, Thomas Brashear-Alejandro, Ping Li, (2018) “Drivers of franchisor growth: a meta-analysis”, Journal of Business & Industrial Marketing, Vol. 33 Issue: 2, pp.196-207, https://doi.org/10.1108/JBIM-09-2016-0219
Permanent link to this document: https://doi.org/10.1108/JBIM-09-2016-0219
