Hoe beïnvloeden faillissementen van franchisenemers de franchisegever?
Het betreft een onderzoek uit een unieke database van 1115 franchise-systemen in USA (uit register 1997 – 2009).
De levensvatbaarheid van de franchisegever is gekoppeld aan de bedrijfsactiviteiten van hun franchisenemers. Om in de formule voor continuiteit te zorgen (in de vorm van voortdurende prestaties van franchisenemers) implementeren franchisegevers meerdere bestuurlijke mechanismen. Deze studie evalueert hoe deze mechanismen worden ingezet om franchisevestigingen te verbeteren om behoud van de formule te bestendigen. Deze mechanismen bestaan uit vaardigheden (via selectie en socialisatie) en motivatie (via prikkels en monitoring) en hoe deze een effect hebben op eventuele faillissementen van franchisenemers.
- Selectie van franchisenemers: een juiste match op gestelde criteria
- Socialisatie van bestaande franchisenemers: om bepaalde competenties te ontwikkelen
- Incentives (motivatieprikkels): voor afgesproken beloning of penalty
- Monitoring: van partnerprestaties (benchmark) voor vergelijk met bestaande afspraken
De hypothese die wordt onderzocht in deze studie is de waarschijnlijkheid van een faillissement van een franchisenemer dat in direct verband wordt gebracht met die van een franchisegever. Vervolgens wordt verondersteld dat de door franchisegever aangewende bestuursmechanismen invloed hebben op het vermogen en de motivatie van de franchisenemers om hun taken adequaat uit te voeren.
In de studie zijn drie vragen beantwoord, welke van cruciaal belang zijn voor ondermeer beleidsmakers en franchisenemers:
- Hoe beïnvloeden faillissementen van franchisenemers de franchisegever?
Als het aantal faillissement aanvragen door franchisenemers stijgt binnen een formule, ‘voelt’ de franchisegever hun pijn. Dit blijkt uit een stijging van 54 procent in de kansen van een faillissement van een franchisegever bij een faillissement van een franchisenemer. Dit is vooral opmerkelijk gezien de steeds luider wordende retoriek over franchisegevers die niet genoeg geven om de resultaten van hun franchisenemers (Jargon 2015). Franchisegevers die rekening houden met de bevindingen uit deze studie, wordt geadviseerd om (a) nota te nemen van de toename van hun eigen kans op een faillissement in functie van de tegenslagen van hun franchisenemers, en (b) hun franchisenemer te verzekeren dat hun belangen inderdaad op één lijn liggen. Dat wil zeggen, beide partijen “zinken of samen zwemmen”. - Over welke bestuurlijke mechanismen moeten franchisegevers beschikken?
Er worden een drietal gecombineerde adviezen gegeven, welke uit het onderzoek een positief effect hadden:- De strenge selectie van franchisenemers in combinatie met socialisatie van de franchisenemers;
- motivatie-versterkende incentives inzetten, zoals het promoten van meerdere vestigingen (multi-unit);
- Monitoren verbeteren (in systemen) om neerwaartse cijfers tijdig op te merken (verhouding fee vs omzet).
Ceteris paribus (samenvattend), als meest effectieve bescherming tegen faillissement wordt de belangen van franchisegever en franchisenemers misschien wel het beste ingevuld als de franchisenemers zelf hun incentives bepalen, die vervolgens door de franchisegever worden gemonitord.
- Heeft een faillissement van een franchisenemer gevolgen?
Uit onderzoek blijkt dat een faillissement van een franchisenemer gevolgen heeft voor andere franchisenemers in het systeem in het volgende jaar. Een franchisenemer heeft bijna twee keer zoveel kans om failliet te gaan als er tenminste één franchisenemer binnen hetzelfde franchisestelsel het jaar daarvoor failliet is gegaan. Zo geldt ook dat faillissement van een franchisegever vijf keer meer de kans op een faillissement van een franchisenemer vergroot dan wanneer er geen faillissement van een franchisegever is. (Bron:Antia, Kersi & Mani, Sudha & Wathne, Kenneth. (2017). Franchisor-Franchisee Bankruptcy and the Efficacy of Franchisee Governance. Journal of Marketing Research. 54. 10.1509/jmr.14.0182.)
